Επίλογος Συμποσίου Πλάτωνος

 Απολλόδωρος: Αυτά μου διηγήθηκε ο Αριστόδημος. Οι συνδαιτημόνες ξέσπασαν σε γέλια με την ελευθεροστομία του Αλκιβιάδη καθώς και με την αποκάλυψη του ότι παρά την προ πολλού ενηλικίωση  του και την προβεβλημένη θέση του εξακολουθούσε να διατηρεί  ερωτικά αισθήματα  προς τον Σωκράτη.

Σωκράτης: Αλκιβιάδη δεν είσαι προφανώς μεθυσμένος για να σκαρώσεις την περίτεχνη αυτή ομιλία και να αποκρύψεις το σκοπό  εκφώνησης που είναι η διασάλευση της σχέσης μου με τον Αγάθωνα. Θέλεις να πιστεύεις ότι εγώ υποχρεωτικά είμαι μόνο δικός σου εραστής και ταυτόχρονα ρίχνεις τα δίκτυα σου στον Αγάθωνα που τον θέλεις αποκλειστικό σου ερωμένο. Το τέχνασμα σου απέτυχε, το σατυρικό σου δράμα αποκαλύφθηκε. Αγαπητέ μου Αγάθωνα ας μην τον αφήσουμε  να διασαλεύσει τη φιλική μας σχέση.

Αγάθωνας: Σωκράτη, έχεις δίκαιο. Προφανώς ο Αλκιβιάδης ξάπλωσε ανάμεσα μας, για να μας χωρίσει. Δεν θα του κάνω τη χάρη. Θα αλλάξω θέση και θα ξαπλώσω δίπλα σου.

Σωκράτης: Ορθά μίλησες! Έλα Αγάθωνα ξάπλωσε δίπλα μου, στα δεξιά μου

Αλκιβιάδης: Θεοί έλεος! Τι βάσανα υποφέρω με αυτό τον άνθρωπο! Πάντοτε με βάζει σε μειονεκτική θέση. Αλλά έστω, ας συμβιβαστούμε και ας καθίσει ο Αγάθωνας ανάμεσα μας!

Σωκράτης: Το αίτημα σου είναι εκτός συζητήσεως. Εσύ Αλκιβιάδη έπλεξες το εγκώμιο μου. Τώρα είναι σειρά μου να διατυπώσω εγκώμιο, του καθήμενου εκ δεξιών μου. Αν δεχτώ τη διάταξη που θέλεις δημιουργούνται άπειρες περιπλοκές. Αν ο Αγάθωνας ξαπλώσει στα δεξιά σου θα πρέπει και αυτός με τη σειρά του να μου πλέξει εγκώμιο. Όμως με βάση την εθιμοτυπία των συμποσίων θα πρέπει πρώτα να τον εγκωμιάσω εγώ. Ιδιόρρυθμε φίλε μου Αλκιβιάδη, ηρέμησε. Δείξε αβροφροσύνη και να δεχτείς ότι εγώ θα εγκωμιάσω το νεαρό μου φίλο Αγάθωνα. Είναι κάτι που το θέλω πολύ!

Αγάθωνας: Τέλεια! Αλκιβιάδη θ’ αλλάξω θέση για ν’ ακούσω το σωκρατικό εγκώμιο.

Αλκιβιάδης: Το τέλειο αδιέξοδο. Όταν είναι παρόν ο Σωκράτης μονοπωλεί τη συντροφιά των όμορφων και ικανών. Με επινοητικότητα άφθαστη τα κανόνισε ώστε ο Αγάθων να ξαπλώσει δίπλα του.

Απολλόδωρος: Ο Αγάθωνας σηκώθηκε και πήγε να ξαπλώσει δεξιά από τον Σωκράτη, ενώ ο Αλκιβιάδης έμεινε στα αριστερά του. Ξαφνικά γλεντοκόποι «εισέβαλαν» από την είσοδο την ώρα που κάποιος έβγαινε από την οικία και έκατσαν στο τραπέζι. Έγινε φασαρία και άρχισαν να καταναλώνουν κρασί. Όπως μου είπε ο Αριστόδημος, ο Ερυξίμαχος, ο Φαίδρος και μερικοί άλλοι έσπευσαν να φύγουν γιατί η συζήτηση σταμάτησε και ως εγκρατείς δεν ήθελαν να μεθύσουν. Ο Αριστόδημος δεν έφυγε αλλά τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε ήταν χάραμα, λαλούσαν οι πετεινοί. Η συγκέντρωση είχε διαλύσει. Άλλοι έφυγαν και άλλοι κοιμούνταν.  Μονάχα ο Σωκράτης, ο Αγάθων και ο Αριστοφάνης ήταν ξύπνιοι. Συζητούσαν και έπιναν κρασί από μια μεγάλη κούπα. Ο Σωκράτης διαλεγόταν μαζί με τους δύο ποιητές με το χαρακτηριστικό διαλεκτικό του ύφος. Όμως ο Αριστόδημος αγουροξυπνημένος όπως ήταν δεν συγκράτησε το τι λέχθηκε σε αυτή τη νέα συζήτηση και έτσι δεν μου μετέφερε πολλές λεπτομέρειες  για να σας τις πω.

Η γενική ιδέα αυτής της συζήτησης ήταν ότι ο Σωκράτης έπεισε τους δύο ποιητές, τον τραγικό Αγάθωνα και τον κωμικό Αριστοφάνη,  ότι ο πραγματικός δημιουργός πρέπει να έχει σαφή γνώση της ανθρώπινης φύσης, για να μπορεί να συνθέτει και τραγωδία και κωμωδία και όχι να εξειδικεύεται σε ένα είδος μόνο όπως έκανε ο συνομιλητής του Αριστοφάνης.  Οι συνομιλητές του Σωκράτη αδυνατούσαν να τον αντιμετωπίσουν όχι μόνο λόγω των επιχειρημάτων του, αλλά και λόγω της νύστας που ένιωθαν που τους δημιουργούσε νωθρότητα στη σκέψη. Αντίθετα ο Σωκράτης ουδέ κατ’ ελάχιστον είχε καταβληθεί από την πολιορκία του δίδυμου αδελφού του θανάτου, αλλά με εγρήγορση επιχειρηματολογούσε. Πρώτα κοιμήθηκε ο Αριστοφάνης και κατά τα ξημερώματα ο Αγάθωνας. Ο Σωκράτης τους έβαλε να κοιμηθούν και κατόπιν πήρε το δρόμο του γυρισμού. Μαζί του και ο Αριστόδημος που συχνά τον ακολουθούσε. Όπως μου είπε ο Αριστόδημος ο Σωκράτης πήγε στο Λύκειο, άλσος και γυμναστήριο της πόλεως, όπου συναντούσε τους φίλους του. Εκεί έμεινε όλη μέρα και κατά την εσπέρα πήγε στο σπίτι του να ξεκουραστεί.